Blowin’ in the songs
โดย : ประมวล ดาระดาษ
p_daradas@hotmail.com
ห่างหายไปนานนับทศวรรษกว่า กับตำนานแห่งฮาร์ด ร็อค และ เฮฟวี เมทัล สะท้านโลก นาม Van Halen วงเหมือนจะจมหายไป ตามกระแสดนตรีสมัยใหม่ ที่ แร็ป, ฮิป ฮ็อป,อีเลคโทรนิคส์ ป๊อป,แอนดรอยด์ มิวสิค,อินดัสเทรียล เสียงสังเคราะห์, อีธีค ธินธีไธเซอร์ และบริต ป๊อป ฯลฯ ครองเมือง
แฟนนาติกต่างโหยหาสุ้มเสียงสำเนียงร็อคสะเด่าสะเดิด จากการบรรเลงดิบ เถื่อน ด้วยฝีมือวงระดับเจ้าพ่อที่เครื่องมือทุกชิ้น ลื่นไหล สามชิ้นประสานทีมขั้นเทพ ที่เคยคุ้นเคย และมักได้แต่รำลึกจมภวังค์กับนอสตรัลเจีย แบบไม่น่าจะมีวันหวนคืนมาอีกแล้ว
พวกเขา/เรา/ผม ต่างสิ้นหวัง โหยหา รอคอย กาลอดีต แห่งยุค 70 ถึงข้ามสหัสวรรษมาจนถึงปี 2004 ที่เหมือนจะเป็นวันเวลาแห่งคอ ฮาร์ด ร็อค และเมทัล รู้สึกว่า “music die”ไปอีกครั้งแล้วละหนอ
ตอนนั้น เอ๊ดดี้ แวน ฮาเลน เริ่มโรยราเนื่องจากปัญหาสุขภาพและวงสะดุดวง ไม่ออนทัวร์ แต่นั้น แฟนๆ ก็สะท้านสะทก กะข่าวการเลิก ออน ทัวร์กะทันหัน ของราชา “ลูกจิ้ม”ปุ่มร็อคกระสันอันสิเน่หา เสยียวในวิญญาณ์อารมณ์ที่หาผู้ใดเสมอเหมือน เทพเกิดมาเพื่อจิ้ม เส้นลวด ส่งสำเนียงผ่านโปร ทุล และตู้แอมป์ ซาวนด์ ระดับอาสน์พระอินทร์ร้อน เป็นเทคนิคล้ำอัตลักษณ์ แห่งยุคสมัย สำเนียงแผดกระซวกทะลวงท่วงทำนองเสนาะเจาะรูหู บรรดาสาวกหูเหล็กโดยแท้
ในปี 2008 กับการมาออน ทัวร์ แบบรียูเนียนดั้งเดิมกับนักร้องมาดกวนคู่บุญ เดวิด ลี ร็อธ วงร็อกชื่อดังที่กลับมาร่วมวงออกทัวร์อีกครั้ง หลังมือกีตาร์ เอ๊ดดี้ แวน ฮาเลน และ อดีตนักร้องนำ กลับมาคืนดีกัน กลับต้องเลื่อนการแสดงคอนเสิร์ตสี่รอบ จากทัวร์อันประสบความสำเร็จของเขา เนื่องจากฮาเลน ต้องเข้าโรงพยาบาลแบบฉุกเฉิน ข่าวว่า คอนเสิร์ตของแวน ฮาเลน ที่เมืองดัลลัส, ซินเซียเนติ และบัลติมอร์ต้องถูกเลื่อนออกไป เนื่องจากสุขภาพ เขาต้องเข้ารับการวินิฉัยโดยแพทย์ เพื่อการเข้าสู่ขั้นตอนการรักษาตัวที่เหมาะสม
เว็บไซต์ของวงแจ้งข่าวให้แฟนๆ ตะลึง
ตอนนั้นบนเวที มีความผิดปกติ เมื่อเพลงเอกของวงอย่าง Jump ซึ่งฮาเลน ซึ่งไม่เคยหลุดและเพี้ยน จากฝีมืออันอยู่ตัว นั่นหมายถึงสภาพใจ/กายที่ไม่ปกติ เพลงมันเกิดหลุดฟอร์มแบบเพี้ยน จนแฟนๆ ส่ายหัว
แฟนาติก ต่างก็ร่ำลือไปต่างๆ นานา บ้างก็คาดว่าเป็นเพราะการกลับไปเล่นของ เสพยา อีกแล้ว หมอใช้ยาอีกแล้ว บ้างก็ ป.ม. ว่ามันมาจากปํญหาด้านจิตใจ เมื่ออดีตภรรยา วาเลรี เบอร์ทิเนลลี ได้เอาฮาเลนไปขายโดยออกหนังสือแบบแฉ ความสะหงี่มากคู่ขา ตามประสาร็อคสตาร์มากรักของเขา แถมลาม แฉไปถึงชีวิตที่พัวพันกับยาเสพติดมาตลอดช่วงยุค 80 ที่ทั้งคู่อยู่กินด้วยกัน
และคนที่น่าสงสารที่สุดในครานั้น ก็คือ วูลฟ์กัง แวน ฮาเลน ลูกชายวัย 16 ปีของทั้งคู่ก็กำลังเป็นมือเบสร่วมทัวร์กับวงในขณะนั้น ที่กำลังมันส์ และได้รับการชื่นชมมากมาย ต้องสะดุดฝันที่ต้องสิ้นสุดกะทันหัน
ตอนนั้น เอ๊ดดี้ แวน ฮาเลน เคยเข้าการรักษาในโรงพยาบาล โดยไปปรึกษาหาแพทย์ตั้งแต่ปี 2002 เพื่อรักษามะเร็งด้วยความหาญกล้า ปี 2007 เก็ดเคราะห์ร้ายได้รับบาดเจ็บที่นิ้วอีก ไม่มีอะไรจะเศร้าเท่ากับเรื่องอื่นอีกแล้ว สำหรับกีตาร์ฮีโร ที่มีปัญหาที่นิ้ว เขาไปผ่าตัด จนหายและกลับมาต่อ ถึงตอนนี้ ในที่สุดก็คืนมาได้อีกคราในปีนี้ 2012 เหมือนแมวเก้าชีวิตที่ไม่มีวันตายจริงๆ
แวน ฮาเลน ( Van Halen) เป็นวงฮาร์ด ร็อค และเฮฟวี่ เมทัล จากเมืองพาซาดินา แคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา พวกเขาก่อตั้งในค.ศ. 1972 มีสมาชิกเริ่มแรก ดังนี้
มาร์ก สโตน- เบส และ ร้อง (1972-1974)
ไมเคิล แอนโธนี -เบส และ ร้องประสาน (1974-2006)
แซมมี ฮาการ์ – ร้องนำ และ กีตาร์ (1985-1996, 2003-2005)
แกรี เชอโรน – ร้องประสาน (1996-1999)
วงประสบผลสำเร็จหลังจากการปล่อยอัลบัม Van Halen ในปี 1978 ลุมาถึงปี 2007 แวน ฮาเลน ก็มียอดขายอัลบัมถึง 80ล้านแผ่นทั่วโลก มากที่สุดเป็นอันดับหนึ่งของ Billboard Mainstream Rock chart และเป็นวงดนตรีลำดับที่19 ที่มียอดขายอัลบัมดี มากกว่า56ล้านแผ่นใน สหรัฐอเมริกา ทั้งยังเป็นหนึ่งในห้าของวงฮาร์ด ร็อคที่มียอดขายมากกว่าร้อยล้านแผ่นในสหรัฐอเมริกา
ในปี 1999 อดีตสมาชิกของวงที่ทำให้วงเป็นที่รู้จักในวงกว้าง คือ เดวิด ลี ร็อธ,แซมมี ฮาการ์ และ แกรี่ เชอโรน ในฐานะฟร้อนแมนกุมไมค์ นักร้องนำที่เปี่ยมลีลา ร้องและออกลีลากวนแบบมีเท่ เปี่ยมเสน่ห์ บนเวที ตั้งแต่ แวน ฮาเลน ซัมเมอร์ ทัวร์ 2004 ปัญหาการเจ็บป่วยของฮาเลน ทำให้วงห่างจากแฟนคลับ
กระทั่งถึงยุครียูเนียน ถึงปี 2007 เมื่อเดวิด ลี ร็อธ หวนคืนถ้ำเสืออีกครั้ง และมือเบสของวง วูล์ฟกง แวน ฮาเลน ลุกชายที่เพิ่งจบไอสกูล อายุ 16 ปีมาเป็นมือเบส ได้ เข้ามาแทนตำแหน่ง ไมเคิล แอนโธนี ประจำการอยู่ ทำให้เป็นวงแบบกึ่งครอบครัวอย่างสมบูรณ์แบบ ก่อนที่ฮาเลน ต้องเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง และกลับมาได้ในวันนี้
สมาชิกปัจจุบัน
เอ๊ดดี้ แวน ฮาเลน-กีตาร์,คีย์บอร์ด, ร้อง (1972-ปัจจุบัน)
อเล็กซ์ แวน ฮาเลน – กลอง (1972-ปัจจุบัน)
เดวิด ลี ร็อธ – ร้อง (1974-1985, 1996, 2006-ปัจจุบัน)
วูลฟ์แกง แวน ฮาเลน- เบส และ ร้อง (2006-ปัจจุบัน)
จากผลงานอัลบัมในยุค 70 ที่วง แวน ฮาเลน ได้ก่อตั้ง และเริ่มสานต่อวิวัฒนาการ/พัฒนาการมาจากยุคทศวรรษก่อน ทศวรรษ 80 นับเป็นยุคที่เสียงกีตาร์แผดเสียงกระหน่ำ แผดก้องกังวานในแนวเมทัล ในรูปแบบมาตรฐานเพนตาโทนิคสเกลที่คล่องแคล่วว่องไว ชวนเคลิบเคลิ้มหลงใหล มากที่สุดในโลกดนตรี มีมือกีตาร์ชั้นยอดแห่งวงการเพลงร็อคผุดขึ้นมาท้าทายรัศมีของตำนานในทศวรรษก่อนกันอย่างมากมาย
ผู้ที่ได้ชื่อว่าเปรียบดังเป็นสะพานเชื่อมต่อโลกของกีตาร์แห่งยุค 70 ที่สุขุมลุ่มลึก มาถึงยุค 80 ที่การเล่นกีตาร์พัฒนาไปสู่ความหวือหวาแหวกแนวอย่างไม่เคยมีมาก่อน คงไม่พ้นอีกกีตาร์ฮีโร่ ผู้เปี่ยมเทคนิค พุล-ออน,พุล-ออฟ และเล็กกะโต้ ผสานลูกจิ้มสองมือ ที่ได้รับอิทธิพลมาจากจิมมี่ เพจ ที่จิ้มแค่มือขวา หากแต่กีตาร์เทพเลือดดัชท์-อเมริกันอย่าง เอ๊ดดี้ แวน เฮเลน กลับพัฒนาจนล้นออกมาไกลกว่านั้น กับลูกจิ้มทั้งมือซ้ายและขวา เป็นการ tapping หรือการจิ้มเคาะสาย ซึ่งมีหลายรูปแบบ(เลิศล้ำ) เช่นจิ้มด้วยมือซ้าย จิ้มด้วยมือขวา หรือใช้ทั้ง 2 มือใช้นิ้ว หรือปิคจิ้มการจิ้มด้วยมือขวาและเดินเมโลดี้ทั้ง 2 มือ กลายเป็นสำเนียงลื่นไหล มหัศจรรย์ ต้นแบบระดับปรมาจารย์แบบนักกีตาร์รุ่นหลังยกให้เป็น ขั้นเทพ ขั้นครู
และนี่คือตำนานแห่งสูดิโออัลบัม ในรอบกว่าสามสิบปีที่ยิ่งใหญ่ จน หอเกียรติยศ ร็อค แอนด์ โรลล์ ฮอล ออฟ เฟม มีอาจไม่บรรจุจารึกชื่อ ในปี 2007
Van Halen (1978)
Van Halen II (1979)
Women and Children First (1980)
Fair Warning (1981)
Diver Down (1982)
1984 (1984)
5150 (1986)
OU812 (1988)
For Unlawful Carnal Knowledge (1991)
Balance (1995)
Van Halen III (1998)
A Different Kind of Truth (2012)
ถึงปี 2012 เดือนกุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา เจ้าพ่อลูกจิ้ม/งานไม่ลวก ก็พาอัลบัมใหม่ “A Different Kind Of Truth” ออกวางแผง โดยอินเตอร์สโคป เร็คคอร์ด ทางวงสรรสร้างงานร่วมกับสุดยอดโปรดิวเซอร์ จอห์น แชงคส์ ซึ่งถือว่าเป็นสตูดิโออัลบัม นับแต่มาหวนคืนมาร่วมงานกับเดวิด ลี ร็อธ ตั้งแต่ปี 2007 และห่างจากอัลบัลสุดท้าย Van Halen III (1998) ถึง 14 ปี
เดวิด ลี ร็อธ แถลงข่าวว่า เขาได้ใช้วัตถุดิบของเขาในยุคทศวรรษที่ 70 ที่เขาเขียนบันทึก และบางแทร็กก็บันทึกเป็นเดโมไว้ มาปรับปรุงใหม่สำหรับอัลบัมนี้ และได้แต่ละแทร็กที่เป็นร็อค คลาสสิก แบบ
“She's the Woman”
“Outta Space”
“Big River”
“Beats Workin'”
“Tattoo”
“Honeybabysweetiedoll”
และ “Bullethead
แทร็ก “Blood and Fire”เดวิด ลี ร็อธ บอกว่ามันคือเพลงที่เคยเป็นซาวด์แทร็กบนแผ่นฟิล์ม แนวอินสตรูเมนทัล ที่ชื่อ “Ripley” (1984)นั่นเอง มีแฟนบางคน ชอบของใหม่มากกว่า นั่นคือ กลับมาทำซ้ำแบบไม่เสียของ ส่วนอีกห้าเพลงในอัลบัม ก็น่าจะเป็น “ความเป็นจริงชนิดที่แผกต่างออกไป”นั่น คือ แวน ฮาเลนได้สร้างแนวทางจากความคุ้นชินออกไปในการเล่นออกไปในแนวทางบลูส์ มีแทร็ก”Stay Frosty” และ “You and Your Blues”
ด้านธีม และเนื้อหาของอัลบัมนี้ มีความหลากหลายแต่ส่วนใหญ่ของเพลงจะมีเนื้อหาเกี่ยวกับ ความสำเร็จ-สู่วัฏจักรของความล้มเหลวและชะตากรรมในรูปแบบที่สลับซับซ้อน แต่โดยทั่วไปก็ต้องกล้ำกลืนฝืนทนต่อสภาพนั้นกันต่อไป
ซิงเกิลแรกของอัลบัม ที่ แวน ฮาเลน ตัดออกมา นำเสนอผ่าน iTunes audio คือแทร็กสุดเท่ “TATTOO” ก็สลัก สักลายลงในหัวใจแฟนๆ ได้ไม่ยาก
เท่าที่ฟังแทร็กนี้ โทนมิวสิก ที่ใช้ขาวดำ การร้องเล่นที่ไม่ว่องไว แต่ก็รักษาหรือกุมภาวะ แบบดั้งเดิมไว้ได้ เดาก็รู้ว่าแวน ฮาเลน และเดวิด ลี ร็อธ นั้นตั้งใจ แบก ทู เบสิก แบบเก๋าส์ ออกร็อก โจะๆ และเล่นกะเทคนิคกีตาร์ พอประมาณ เหมือนกับว่าอยู่ตัว แฟนกรี๊ด เพราะรู้ว่า ฮาเลน สุขภาพดีแน่นอน
เดวิด ลี ร็อธ ถึงตอนนี้ สไตล์เขาเท่กว่า มิก แจ็กเกอร์ แล้ว กับลีลา บนเวที เมื่อเทียบกับวง มารูน5 (นักร้องนำ ว่าเจร๋ง หนุ่ม)แต่แก่มะพร้าวห้าว เทียบน้ำหนักปอนด์/ปอนด์ มะพร้าวน้ำหอม เนื้อนี้ด ห้าวชนะเก๋าส์ เทียบชั้นไม่ได้แน่นนอน
แทร็กนี้ ฟังเพลินมาก แค่เทคนิคกีตาร์ แบบดูเทคนิคใช้คันโยก เทคนิคเบนดิ้ง ดันสาย /ใช้ปิ๊ก ผสมกับลูกจิ้มพอประมาณ ทั้งวงสื่อสารกับแฟนๆ การเล่นกะคนดู ที่ตรึงใจไว้ได้ กลองของอเล็กซ์ แวน ฮาเลน สำเนียงเบสของ วูล์ฟกัง แวน ฮาเลน การคุมโทนเสียงออกไปยุคโน้นที่คลีนมาก หนักแน่น แบบห้าดาว ทั้งวงสมบูรณ์มากต่อการหวนคืนสุขุมหนักแน่น
โดยเฉพาะลูกชายของเขา วูล์ฟกัง แวน ฮาเลน ดูเหมือนจะมีความสุขมากที่ได้เจริญรอยศิลปินใหญ่ตามพ่อแบบน่าปลื้มใจแทน รู้ได้อย่างไรว่าต้องให้ลูกชายเล่นเบส เพื่อเติมวงให้เต็ม นับว่ามองการณ์ไกล
เสียงจากนักวิจารณ์ ส่วนใหญ่ให้อยู่ในเกณฑ์ดี นิตยสารโรลลิงสโตน อันแสนเขี้ยว ให้ 3.5/5 ดาว โดยร็อบ เชฟฟิลด์ แซวว่า “แหม พอคิดถึงก็มาเขียว เป็นการรอคอยอันยาวนานที่พวกเขาจะกลับมาร่วมงานสร้างประวัติศาสตร์กันอีกครั้ง แวน ฮาเลนคือของจริงแน่นอน”
มอนทรีล เกเซ็ตต์ อำว่า “นี่คือความมหัศจรรย์พันลึก ในขณะที่สังเวียนร็อกหมดความต้องการแล้ว” และให้ 4/5 ดาว
นักเขียน ใน”ออลมิวสิค” สตีเฟน โทมัส เอร์ลไวน์ วิจารณ์ว่า “แวน ฮาเลน นำอดีตที่ยิ่งใหญ่มาฟื้นปัจจุบันได้อย่างเยี่ยมยอด และประสบความสำเร็จอย่างน่าประหลาดใจในอัลบัมนี้” ขณะนี้ อัลบัมนี้ ติดอันดับหนึ่ง ใน ยู เอส ร็อค และฮาร์ด ร็อค อัลบัม และ ยู เค อัลบัม ชาร์ต แบบประสบความสำเร็จยิ่ง
และยอดขายอัลบัม ก็เป็นที่น่าพอใจในวันเปิดตัวหกสัปดาห์แรก ซิงเกิ้ล “TATTOO” ติดอันดับหนึ่ง ของ ยู เอส ร็อค ชาร์ต แบบประสบความสำเร็จ
แวน ฮาเลน เจ้าพ่อลูกจิ้ม แบบไม่เล่นลวก เคยตอบคำถาม ต่อที่ว่า “แฟนๆ ไม่ค่อยยกย่องการเล่นริธึมกีตาร์ของคุณเท่าที่ควรหรือเปล่า จึงขยันโชว์สำเนียงแท็ปปิ้ง จิ้มแบบนั้น”
เขาตอบว่า “คนในวงการยกย่องการเล่นริธึมของผมมากกว่าการโซโลนะ เพราะส่วนใหญ่แล้วการโซโลมันเกือบจะเหมือนกับเรื่องไร้สาระ เป็นการโชว์ออฟเสียมากกว่า นอกเสียจากว่าคุณจะอิมโพรไวส์เมโลดี จากตัวเพลงๆ นั้นออกมาอย่างแท้จริง แต่ธรรมชาติแล้วผมเป็นมือกีตาร์ริธึม อย่าลืมว่าวงผมมีกีตาร์ตัวเดียว ผมต้องรับผิดชอบทั้งหมด พลาดไม่ได้ผมต้องควบคุมสำเนียงให้อยู่”
แวน ฮาเลน น่าจะได้คตินิยมแบบนี้มาจาก จิมมี เพจ ที่เคยให้สัมภาษณ์แบบนี้เช่นกัน เขาแม่นยำกับการเล่นริธึ่ม ฝึกเบสิกมาจนแกร่ง ให้น้ำหนัก มากกว่าการโซโลน้ำไหลไฟดับ
ถึงวันนี้ แม้พวกเขา แวน ฮาเลน จะเล่นกีตาร์ ร้อง แม้จะโลดโผนบนเวทีเหมือนสมัยหนุ่ม ที่ห้าวคึกคะนอง มีลีลากระโดด โลดเต้นฉีกแข้งขา แบบลอยตัวแบบยุคเก่าไม่ได้ แต่ ร็อคสตาร์ ไม่มีวันตาย
แฟนนาติก ต่างโห่ร้องรอคอยคอนเสิร์ตที่พวกเขาจะออนทัวร์ โปรโมทอัลบัม แบบหฤทัยระทึกพลัน
กับเจ้าพ่อ “จิ้ม/ไม่ลวก ลวก เอ๊ดดี้ แวน ฮาเลน”
