Marsmag.net

ตำนานร็อกเรือเหาะ LED ZEPPELIN (3)

Blowin’ in the songs
โดย : ประมวล ดาระดาษ
p_daradas@hotmail.com

ในแวดวงของร็อกแอนด์โรลนั้น สถาบัน “ร็อก แอนด์ โรล ฮอล ออฟ เฟม” ได้ประกาศเกียรติคุณของวงเลด เซพพลิน (LED ZEPPELIN) จารึกไว้ในหอเกียรติคุณ เมื่อวันที่ 12 มกราคม 1995

จะว่าไป เกียรติประวัติ เกียรติยศ ของวงเลด เซพพลิน เป็นรองแค่อันดับหนึ่งคือ วง “เดอะ บีเทิลส์” แค่หายใจรดต้นคอ เมื่อเทียบฝีมือวงร็อกจากเกาะอังกฤษด้วยกันอันยาวนานในตำนานอดีต

ดังได้กล่าวมาแล้วว่า ผลงานของวงเลด เซพพลิน ทำสถิติอันดับสองรองจาก เดอะ บีเทิลส์ ในยอดของการจำหน่ายแผ่น 84 ล้านแผ่น อัลบัมอันดับที่สี่ ที่ไม่มีชื่อของวงเลด เซพพลิน เป็นอัลบัมที่ขายดีที่สุดในประวัติศาสตร์ของวง คือขายได้ประมาณ 22 ล้านก๊อบปี้

ส่วนอีกสี่อัลบัมของวง คือ เลด เซพพลิน II -ฟิสิกคัล แกรฟิตตี- เฮาส์ ออฟ โฮลี และเลด เซพพลิน คืออัลบั้มที่ติดท็อป 100 ตาราง ตลอดกาลของแนวเพลงฮาร์ด ร็อกที่ขายดี ทั้งสองวงได้สร้างประวัติศาสตร์ซึ่งไม่มีวันที่ใครจะลบสถิติได้ไว้ให้แก่วงการ

นั่นคือ แนวทางของการคัดเลือก กว่าทางสถาบันจะทำใจรับได้ว่าเป็นวงร็อกยอดเยี่ยม ก็ต้องให้กาลเวลาเนิ่นนานพอที่จะพิสูจน์อะไรบางอย่าง และส่วนมากก็คงเป็นเรื่องประเภทเน้นย้ำ อย่างที่โรเบิร์ต แพลนท์ เคยโต้นักข่าวที่มาสัมภาษณ์เรื่องเกี่ยวกับชีวิตหลังเวที ต่อการเดินสายแสดงในอเมริกาที่ว่า มันเป็นด้านมืดของสมาชิกเลด เซพพลิน ที่ปรากฎต่อสาธารณชน และมีข่าวฉาวโฉ่อย่างปฏิเสธไม่ได้ในแง่มุมของสถานการณ์ปัญหา ที่พวกเราต่างทำตัวเป็นนักสุขนิยมตามใจตัวเองอย่างไม่ลืมหูลืมตา
และนี่คือจุดด้อยของวงร็อกที่เป็นมาทุกสมัย ในประวัติศาสตร์ของวงการเพลง แต่โรเบิร์ต แพลนท์ นักร้องนำของวงก็แก้ต่างหาความชอบธรรมให้กับวงตนไว้ว่า

“ผมเคยบอกว่าผมเป็นคนไวไฟเรื่องพลังทางเพศ ภาพลักษณ์ไม่ดีก็เลยติดตัวมาตลอด และเหมือนมันจะตลก เมื่อสองสามเดือนก่อนสมัยยังไม่ฮอต พวกเขาต่างชี้หน้าว่าผมเป็นนักร้องน่ารังเกียจ แต่พอเดี๋ยวนี้ พวกเขาต่างบอกว่าผมคือสัญลักษณ์ทางเพศคนต่อไป มันก็ไม่เลว ก็ต้องยอมให้เป็น ซึ่งก็ไม่รู้จริงๆ ว่า แฟนๆ คิดถึงเรื่องสัญลักษณ์ทางเพศกันอย่างไร หรืออาจจะเป็นเพราะผู้ชมเห็นไอ้นั่นของผมแน่นอยู่ในเป้ากางเกงก็อาจจะเป็นไปได้ ใช่ไหม และไอ้สิ่งนั้นน่ะหรือทำให้คุณคิดว่าผมเป็นสัญลักษณ์ และ..”

โรเบิร์ต แพลนท์ ยังย้ำยุทธศาสตร์ในยุทธวิธีว่า “เพราะว่า…ผมนั้นไม่มีกีตาร์หรือกลองชุดอยู่ข้างหน้า ผมคาดว่า ผมได้เริ่มต้นนำเสนอโดยการใช้โอกาสที่น้อยกว่าคนอื่นในวงเท่านั้น…จริงๆ แล้วคุณก็อย่าเห็นมันเป็นเรื่องซีเรียสจริงจังนักซี เรื่องธรรมดามาก เพราะคุณอ่านสิ่งที่เกี่ยวข้องเหล่านี้บนกระดาษก็ได้ ไอ้เรื่องทางเพศนั้น จริงๆ แล้ว คุณเห็นมันไม่ชัดหรอก มันไม่ใช่เรื่องที่พวกเรามาเพื่อจะทำสิ่งนี้ ณ ที่นี่”

จิมมี เพจ มือกีตาร์ ก็ออกรับแทนด้วยถ้อยสุภาพว่า

“พวกเขานินทากันว่าโรเบิร์ต แพลนท์ จะกลายเป็นมิก แจ็กเกอร์ คนต่อไป แต่เราไม่เคยวางแผนหรือแสร้งทำอุบายกับภาพลักษณ์เซ็กซี่และยิ่งใหญ่เทียบอย่างเขาหรอก เป็นเรื่องงี่เง่าที่จะวางพื้นฐานภาพลักษณ์ไปในแง่มุมเย้ายวนทางเพศอย่างออกหน้าออกตาอย่างนั้น ทุกวันนี้ดนตรีคืออะไร ดนตรีก็คือทุกสิ่งทุกอย่างที่พวกเราเกี่ยวข้องอยู่ เราก็คือคนเถื่อนที่มีจิตใจอ่อนโยนอย่างที่ครั้งหนึ่งพวกเราเคยจำแนกแจกแจง ตัวเอง และผมก็ไม่สามารถจะปฏิเสธมันได้ด้วย

“ผมไม่ได้อีเดียตขนาดนั้น ผมรู้จักความยุ่งยากอันลึกลับและวุ่นๆ มามากต่อมาก ดังนั้น ควรจะปัดเป่ามันด้วยวิธีการใดดีล่ะ”

นั่นคือปัญหาเกี่ยวกับเกียรติยศที่มาช้าเหลือเกินสำหรับวงเลด เซพพลิน นับแต่การสูญเสียมือกลองและสลายวง และการประกาศจะมาร่วมงานกันอีกหลังสิ้นสหัสวรรษก่อนของสมาชิกที่เหลือ นอกจากการรวมตัวของการแสดงคอนเสิร์ตการกุศล ที่ได้เจสัน บอนแฮม ลูกชายของจอน บอนแฮม มาเป็นมือกลองแทนพ่อ ต่อการร่วมงานเฉพาะกิจเป็นบางครั้ง

ทุกคนต่างมีอดีต…และก่อนที่จะว่ากันอย่างไรต่อไป เรามาดูชีวิตของสมาชิกทั้งสี่ในวัยเยาว์กันก่อน

และจากความเป็นจริงแล้ว ตลอดระยะเวลาที่พวกเขาร่วมงานกันในระยะเวลาสิบสองปี เลด เซพพลิน ไม่เคยจะให้ใครสัมภาษณ์ใหญ่เลย จะมีการสื่อสารอย่างหนึ่งแบบตกลงกัน คือให้เงียบไว้

จอห์น บอนแฮม เพียงผู้เดียวที่ดูเหมือนจะแหกคอกออกมาพูดกับสื่ออยู่บ้าง ส่วน จอห์น พอล โจนส์ จะออกมาพบปะต่อสาธารณชนบ้างแต่ก็ไม่บ่อย และผู้ให้สัมภาษณ์หลักของคณะ คือ จิมมี เพจ และโรเบิร์ต แพลนท์ ณ เวลานั้น ต่อการให้สัมภาษณ์แต่ละครั้งก็เหมือนจะมีพัฒนาการให้สัมภาษณ์แบบผู้สื่อข่าวไม่ได้อะไรกลับไป ไม่ใช่แต่พวกเขาเท่านั้นหรอก

ทั้งนี้ ในอัตลักษณ์ร่วมสมัยในขณะนั้น ไม่ว่าจะเป็นคณะ เดอะ ฮู หรืออัจฉริยะอย่าง แฟรงค์ ซัปปา, บ็อบ ดีแลน หรือมิก แจ็กเกอร์ คือถ้าคุณอยากรู้ความเป็นไปในห้องของประตูโรงแรมที่เขาพักหลังหรือก่อนการแสดง เรื่องลึกลับมหัศจรรย์ เหลวไหล ก็คงจะหาอ่านตามหนังสือพิมพ์แท็บลอยด์เอาได้

ว่ากันว่า วัยเด็กเป็นวัยที่สำคัญเหมือนผ้าขาว พร้อมที่จะซึมซับสิ่งต่างๆ ได้ง่าย เรามาดูหัวหน้าวงเลด เซพพลิน มือกีตาร์ กันก่อน

จิมมี เพจ เขาเล่าชีวิตในวัยเด็กดังนี้…


(อ่านต่อตอนหน้า)