หากพูดถึงชื่อ “จี๊ด-สุนทร สุจริตฉันท์” นักร้องนำแห่งวง Royal Sprites วัยโจ๋สมัยยุค 80s หลายคนคงปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่รู้จัก เพราะเขาเป็นเจ้าของบทเพลงดังๆ อย่าง เจงกิสข่าน, น่าอาย, สวยในซอย และอีกหลากหลายบทเพลง เรียกได้ว่าสมัยนั้น ถ้ามีงานที่ไหนไม่มีพวกเขาไปเล่นไม่ได้ เป็นวงดนตรีขวัญใจวัยรุ่นที่ถือได้ว่าโด่งดังระดับประเทศเลยก็ว่าได้

ว่ากันว่าศรีภรรยาที่ “ดี” ต้องดรุณีแดนปลาดิบเท่านั้น และถึงมาดแม้นว่าจะไม่มีคำพูดเยินยอชนิดหาต้นตอไม่ได้ว่าจริงหรือเท็จ สาวญี่ปุ่นก็เป็นที่ประจักษ์ในเรื่องแม่พันธุ์ชั้นดี และคู่กรณี (บนเตียง) ชั้นยอด หรือใครว่าไม่จริง แต่นั่นเป็นเพียงความรับรู้จากกลิ่นสาบไคลในจอภาพยนตร์และคำบอกเล่าเท่านั้น กระนั้นย่อมมีผู้ถือสุภาษิต “สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น” “สิบตาเห็นไม่เท่ามือคลำ” และ “สิบมือคลำไม่เท่า…เอง” อย่างที่ เอมิโกะ ซึคิโยชิ สาวลูกครึ่งเจแปนิส-ไทย โดน(ลองของ)อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เคยแกล้งบอกเพื่อนว่าเคยเล่นแล้วไง หนัง Av อ่ะ เพื่อนก็เชื่อนะ…พูดกันจังเลย ก็เลยบอกว่าเคย แต่ตอนนี้ไม่ได้เล่นแล้ว สาวน้อยหัวเราะร่วนเหมือนนึกภาพตามคำพูดของตัวเอง และเพื่อให้ชายชาติพันธุ์ Taste ลิ้มเลียรสชาติปลาดิบที่หอมหวาน เราขอชำแหละออกเป็นชิ้นๆ ให้ได้ชิมกันตั้งแต่หัวจดปลายหาง

ตีนกา! ที่ใต้หางคิ้วปรากฏแยกออกเป็น 3 แง่ ผมเห็นหลังจากลุกขึ้นมาส่องกระจก มันเกิดจากรอยยิ้มที่ผุดพุ่งขึ้นด้วยความสุขใจ โดยมิทันได้สังเกตสังกา(ตามนิสัยผู้ชายไม่ค่อยสนใจเท่าใดนัก แต่วันนี้ครึ้มอกครึ้มใจเป็นพิเศษ) แสงนีออนในยามค่ำคืนทำหน้าที่เหมือนจงใจบกพร่อง แสงของไฟมันสลัวชวนหลับฝันยิ่งนัก…ผ่านไปไม่นานนาทีผมก็หลับฝันยิ้มค้างจนรุ่งเช้า นั่นคือความรู้สึกรู้สาหลังจากการเอิ้นหยอกภาษาผ่านช่องชั้นบรรยากาศ กับ “เธอ” วันนี้เราจึงนำมาให้คุณชายพันธุ์ Taste ได้ลิ้มรสและละเมียด สัมผัสเองว่าสมราคาคุยหรือเปล่า

ชายไทยกว่าครึ่งเชื่อว่าผู้หญิงชอบอะไรที่ใหญ่ๆ ทั้งหุ่นเอย บ้านเอย แต่ไม่ใช่ทั้งหมดทั้งมวล และนั่นจะเป็นสิ่งที่คุณคิดหลังอ่านบทสัมภาษณ์ น้องอเล็ค ที่ชอบสิ่งเล็กๆ สมชื่อ