เรื่อง : 7.00 น.
ภาพ : เพจ ‘รบกวนตัดต่อภาพนี้ให้หน่อยสิ’
นักท่องเน็ตทั้งหลายคงจะเคยผ่านหูผ่านตากันมาบ้างกับเพจ ‘รบกวนตัดต่อภาพนี้ให้หน่อยสิ’ ซึ่งเนื้อหาสาระในเพจก็จะเน้นไปทางเฮฮาปาจิงโกะ โดยมีกระบวนการร่วมสนุกคือ
1. ทางบ้านส่งรูปเข้ามาพร้อมกับโจทย์ในการตัดต่อภาพ
2. แอดมินตัดต่อให้ หรือลูกเพจช่วยกันตัดต่อ
3. โพสต์รูปที่ตัดต่อแล้วในช่องคอมเมนต์ของโพสต์ที่ร้องขอให้ตัดต่อภาพ
4. วายวอดทุกราย!!!
และแม้การนำภาพมาให้สมาชิกของเพจนี้ตัดต่อจะเหมือนเป็นการเดินเข้าลานประหารด้วยตัวเองดีๆ นี่แหละ แต่ก็ยังมีคนยอมถวายหัวเพื่อความบันเทิงของปวงชน ซึ่ง ‘โต’ แอดมินของเพจนี้ (ตัวจริงของเขาทำงานด้าน Graphic Design สาย 3D Animation) บอกว่ามีคนส่งรูปมาให้ตัอต่อแบบเกรียนๆ ทุกวัน
“เมื่อหลายปีก่อน ผมไปเห็นคอนเทนต์หนึ่งในบอร์ดของจีนเลยเกิดความคิดที่ว่าทำไมในบ้านเราไม่มีคนเล่นแบบนี้กันบ้าง ซึ่งมันดูน่าสนุกดี แต่ช่วงแรกๆ ก็ไม่ได้เอะใจอะไร แต่เมื่อช่วงปีที่แล้วผมก็ได้เห็นคอนเส็ปต์นี้โผล่มาหน้าฟีดของเฟซบุ๊กอีกเลยเกิดความคิดว่าอยากจะเอาคอนเทนต์นี้เข้ามาเล่นในไทยบ้าง เพราะเห็นว่าน่าสนใจดี และคงเป็นการสร้างพื้นที่ในการแชร์ไอเดียและความคิดสร้างสรรค์ย่อมๆ ขึ้นมาอีกโซนหนึ่งด้วย” นั่นคือที่มาก่อนจะตั้งเพจเมื่อ 10 สิงหาคม 2014 ซึ่งผ่านไปเพียงปีเศษๆ เท่านั้นก็มียอดไลค์ถึง 7 แสนคน
หนึ่งปีที่ทำเพจได้แง่คิดอะไร?
“ทำให้รู้ว่าหากเพจเราปฏิบัติไปในทิศทางใด ก็จะเป็นตัวกำหนดพฤติกรรมของลูกเพจให้คล้อยไปในทางนั้น หากเป็นคนนอกมองตัวเพจส่วนใหญ่จะมองกว้างๆ แค่ว่านำภาพมาตัดต่อให้เสียๆ หายๆ แล้วก็ขำกันแค่นั้น แต่การได้เป็นแอดมินตั้งแต่วันแรกที่ผมสร้างเพจมาจนถึงวันนี้มันทำให้เรามองเห็นอะไรกว้างขึ้นมาก เพจผมแทบจะไม่มีดราม่ากับประเด็นละเอียดอ่อนหรือการถูกวิพากษ์วิจารณ์จากสังคมให้เห็น จุดนี้ต้องบอกเลยว่าจริงๆ เป็นเพราะลูกเพจครับ เวลามีประเด็นหรือภาพที่ล่อแหลมสุ่มเสี่ยงต่อการเกิดดราม่า พวกเขาจะเป็นคนที่คิดเองว่าภาพแนวนี้ไม่ควรเล่นเพราะจะทำให้เกิดเอฟเฟ็กต์ที่ไม่ดีต่อสังคม บางกรณีลูกเพจเป็นคนเตือนเพจด้วยซ้ำไป ทำให้ผมได้รู้ว่าเราสามารถมีความสนุกและความบันเทิงอยู่บนความพอดีและเหมาะสมได้ ไม่จำเป็นต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง มีขอบเขต มีกรอบของตัวเอง อย่างที่เราตั้งกฎของเพจไว้ว่า มีเพียงผู้สมัครใจเท่านั้นที่จะสามารถส่งภาพเข้ามาร่วมสนุกกันได้ บุคคลที่เขาส่งภาพเข้ามาก็ทราบดีว่าสิ่งที่อยู่ในเพจคือเพื่อความบันเทิง ไม่ใช่เจตนาสร้างความเสียหาย และเมื่อเกิดมาจากความสมัครใจแล้ว ทุกอย่างมันเลยถูกต้อง ได้รับทั้งความสนุกและความแฟร์ต่อเจ้าของภาพ” 
มีภาพมาให้ตัดต่อกันสนุกสนานทุกวัน แสดงว่าคนไทยชอบความสนุกเป็นที่ตั้ง?
“คนประเทศไหนอยู่พื้นที่ใดของโลกก็ต้องชอบเรื่องสนุกสนานมากกว่าวิชาการอยู่แล้ว เพียงแต่ที่เราเห็นเด็กหรือใครก็ตามไม่ชอบเรื่องวิชาการ เราเพียงแค่ยัดความเป็นวิชาการให้เขามากเกินไป หรือเราป้อนให้เขาผิดวิธีครับ พอมันตึงเกินไป มันก็ขาด มันเลยฝังความต่อต้านลงไปในหัวเราทีละน้อยทีละนิดจนสุดท้ายเราก็ไม่ชอบมัน วิชาการมากไปความเครียดก็สะสม และสิ่งเดียวที่ทำให้พวกเขาละความเครียดตรงนั้นได้มันต้องเป็นโซนที่มีแต่ความบันเทิง เลยทำให้เราตัดสินว่าคนที่รักสนุก รักความบันเทิง ไม่ชอบอะไรที่เป็นวิชาการ โดยไม่ได้มองต้นตอว่าปัญหาจริงๆ เกิดจากอะไร อย่างปัญหาหลักๆ ของบ้านเราตอนนี้ที่เห็นบนข่าวหน้าหนึ่งเลยก็คือ เอะอะอะไรก็โทษเกมก่อน ถ้าผู้มีอำนาจหรือหน้าที่ในส่วนนี้หยุดคิดสักนิดแล้วรู้จักหยิบสิ่งที่เด็กชอบตรงนี้มาทำให้เกิดประโยชน์ได้ พวกเขาจะสามารถป้อนความเป็นวิชาการผ่านความสนุกลงไปได้อย่างแนบเนียนเลย ดีกว่าการจับเด็กมานั่งแล้วโยนหนังสือให้อ่านหรือท่องจำแบบฮาร์ดคอร์เพียงเพื่อนำไปสอบเก็บคะแนน แต่คุณไม่ได้สนใจเลยว่าเขาจะเอาสิ่งที่อ่านไปใช้ในชีวิตประจำวันได้มากน้อยแค่ไหน ตัวอย่างที่เราเห็นได้ชัดเจนมีเยอะแยะมาก ว่าการทำสื่อการเรียนการสอน หรือการสอนในเชิงแทรกความเอนเตอร์เทนเข้าไป จะประสบความสำเร็จและให้ผลลัพธ์ดีมากกว่า” 
จุดนี้น่าจะตอบคำถามได้ว่าเหตุใดเพจที่ดูเหมือนจะไม่มีสาระหรือแก่นแกนกลับมียอดสมาชิกเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในทุกๆ เดือน
“ขอบคุณลูกเพจมากครับที่ทำให้พื้นที่ตรงนี้เกิดขึ้นมาและเติบโตมาถึงทุกวันนี้ ลำพังแค่แอดมินคงทำไม่ได้ถ้าขาดลูกเพจ ขอบคุณมากๆ ที่ยังอยู่ด้วยกันและรักษาสังคมดีๆ ตรงนี้ไว้ได้ ยังไงก็จะทำเพจให้ดีขึ้นไปกว่านี้อีกเรื่อยๆ ขอบคุณมากครับ” 