ฟ้าอาจกว้างใหญ่ไพศาลไม่รู้จบ หลากสีสันแปรเปลี่ยน บางครั้งทาบทาด้วยหยาดสายรุ้งกินน้ำ บ้างหม่นหมองเศร้าสร้อยมิรู้คลาย บ้างหลั่งน้ำตาชโลมดินให้ชุ่มฉ่ำ แต่ฟ้าก็ยังคงเป็นฟ้ามิเปลี่ยนแปลง และไม่อาจพังทลายย่อยยับด้วยเจตนาของตัวเอง ดังเช่น “เด็กสาว” (Bloom)
ฟ้าอาจกว้างใหญ่ไพศาลไม่รู้จบ หลากสีสันแปรเปลี่ยน บางครั้งทาบทาด้วยหยาดสายรุ้งกินน้ำ บ้างหม่นหมองเศร้าสร้อยมิรู้คลาย บ้างหลั่งน้ำตาชโลมดินให้ชุ่มฉ่ำ แต่ฟ้าก็ยังคงเป็นฟ้ามิเปลี่ยนแปลง และไม่อาจพังทลายย่อยยับด้วยเจตนาของตัวเอง ดังเช่น “เด็กสาว” (Bloom)